ფარმაკოპორნოგრაფი მშრომელი – პოლ ბეატრიზ პრესიადო

თარგმანი წიგნიდან: Testo Junkie – Sex, Drugs and Biopolitics in the Pharmacopornographic Era

ისტორიის ყველა პერიოდში, გარკვეული ტიპის შრომა და მშრომელი განსაზღვრავს წარმოების ფორმას, რომელიც დამახასიათებელია კერძოდ ამ ეკონომიკისთვის. უცნაურია, რომ ყველაზე მეტად სწორედ ეს შრომა და მშრომელი, რეტროსპექტულად აღმოჩნდებიან ხოლმე გაქრობის საფრთხის წინაშე, რადგან ასეთი შრომა იწარმოება ყველაზე გაუფასურებულ სამუშაო პირობებში. ბამბის მკრეფავი კაცის და ქალის სხეულები და რეპროდუქციული მონის სხეულია ის რაც პლანტაციების ეკონომიკას განსაზღვრავს. ქალის სხეულია რაც თეთრ ჰეტეროსექსუალურ რეპროდუქციას განსაზღვრავს , მეშახტის სხეული ორთქლის ძრავის ეკონომიკას, ჩანაცვლებადი მუშა კაცი და ქალი საკონცენტრაციო ბანაკს, საწარმოს მუშა კაცისა და ქალის სხეულები კი ფორდისტულ ეკონომიკას განსაზღვრავენ. შრომა და ექსპლოატაციის სახეობა რაც დღევანდელ ფარმაკოპორნოგრაფიულ ეკონომიკას განსაზღვრავს, სექს შრომაა, და ამ წარმოების პარადიგმული სხეული ემიგრანტ მეძავს, ტრანსგენდერ სექს მუშაკს ან/და პორნო მსახიობს ეკუთვნის .

მოჩვენებით წარმოებას (ლეგალური ავტორიზებული მერჩენდაიზის წარმოება) და რეალურ წარმოებას (აღგზნება-ფრუსტრაციის ღირებულების წარმოება) შორის განსხვავება სექს მუშაკიის შემთხვევაში იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ კაპიტალის არცერთი კატეგორიის მწარმოებელი ისტორიის განმავლობაში არ ყოფილა უფრო სარისკო სიტუაციაში, ვიდრე პლანტაციურ ეკონომიკაში მომუშავე მონები და საკონცენტრაციო ბანაკების ეკონომიკაში მშრომელი ჩანაცვლებადი მუშები. ნამდვილი, ულტრა-ღატაკი მშრომელები ფარმაკოპორნოგრაფიულ კაპიტალიზმში მეძავები, “აურჩეველი” ემიგრანტები, წვრილი მევაჭრეები, არა თეთრკანიანი და ტრანსგენდერი პატიმრები, საშინაო სამუშაოსა და სხეულებზე მზრუნველი ადამიანები, და ბოლოს, ბავშვები და ცხოველები ( ფარმაკოპორნოგრაფიული წარმოებისთვის ნედლი მასალის რეალური წყარო – კლინიკურ ცდებში მონაწილეობისთვის ან აგრარული მეურნეობის (agri food) ინდუსტრიების მიერ დასამუშავებლად განწირული სხეულები). ყველა მათგანი არასაკმარისად მოქალაქეა. და უბრალოდ არასაკმარისად ადამიანი. ასე, რომ თანამედროვე კაპიტალიზმის დახასიათებისას “შრომის ფემინიზაციის” დამოწმება არამხოლოდ არაადეკვატური, არამედ ტენდენციურია. აჯობებდა გლობალურ ფარმაკოპორნოგრაფიულ რეჟიმში შრომის პორნიფიკაციაზე და რასიალიზებულ და ტრანსგენდერი სხეულის წარმოებაზე გვესაუბრა.

აქამდე, სექს შრომა და რეპროდუქციული შრომა არ იყო ინტერესის საგანი მდედრ სუბიექტზე მიკერებული ღირსების გამო, რომელიც მისი სექსუალური სერვისების კომოდიფიკაციით სრულიად შელახულად იგრძნობდა თავს. სწორედ აქ არის, როცა “შრომის ფემინიზაციის” მემარცხენე თეორიტიკოსები ისტორიის განმავლობაში ქალის აუნაზღაურებელ სერვისებს წამოწევენ წინ, როდესაც საუბრობენ ხალხისა და ნივთების ჰიგიენაზე, დიასახლისობაზე, შვილების განათლებაზე, მოხუცებისა და ავადმყოფების მოვლაზე, კოოპერაციის და სოლიდარობის ქსელებზე, მაგრამ გამოტოვებენ სექსუალურ და რეპროდუქციულ სერვისებს, რომლებსაც არანაკლები წილი უკავიათ აუნაზღაურებელ შრომაში. თითქოს, განზრახვით ან მის გარეშე, ისინი იცავენ სექსუალობის სფეროს ეკონომიკური წარმოებისგან, ამით კი მას ადამიანური აქტივობების წმინდა ზონად აქცევენ.
მაგრამ როგორ შეიძლება, რომ არავინ ითვალისწინებს შემდეგ ფაქტს: პოლიტიკური პასუხისმგებლბები, სასკოლო განათლება, ან მუსიკალური შემოქმედება არის თავისუფალი სივრცე ყველასთვის, მაშინ, როდესაც ჩვენ კვლავ გვჯერა იმის, რომ თუკი შევინარჩუნებთ სექს სამუშაოს და უფასო რეპროდუქციულ სერვისებს (სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ღარიბთა და პოლიტიკურად სავალდებულო სერვისებს) ნუთუ ეს ექვივალენტურია იმისა, რომ შევინარჩუნოთ ძირითადი ღირსება ქალის, ფართო გაგებით კი – მთლიანად კაცობრიობის?

კაპიტალის ტრანსფორმაციის პროცესის ანალიზების უმეტესობა უბრალოდ თავს არიდებს ფარმაკოპორნოგრაფიული წარმოების წებოვან პრობლემას. “შრომის ფემინიზაციის” და “შრომის გაქალების” ცნებები, როგორც მოყვანილია კრისტიან მარაცის, მაურიციო ლაზარატოს, ტონი ნეგრის და ჯუდიტ რეველის მიერ, ბუნდოვანს ხდის რეალურ მიზეზს თუ რატომ გაჩნდა გენდერის შემასმენელი (ამ შემთხვევაში გენდერი არასწორად დაყვანილი ქალურობამდე) კაპიტალიზმის ტრაექტორიის ახლანდელი ცვლილების დასახასიათებაში. არაფერი გვაძლევს იმის თქმის უფლებას, რომ ახალი პოსტ-ფორდისტული ეკონომიკის შრომის მოდელი უფრო “ფემინურია” ვიდრე ინდუსტრიული მოდელი იყო. შესაძლებელია რომ ქალები, როგორც მონები არ მუშაობდნენ ბამბის მდელოებზე? შესაძლებელია რომ ისინი პირველები არ ფუთავდნენ სარდინებს შეკრებილ რიგებში, ან არ მუშაობდნენ ნაჭრის ინდუსტრიაში, ან არ ამზადებდნენ სმარტ ბარათებს მაიკროსოფტისთვის? შრომის პროგრესული კაზუალიზაციის(progressive casualization of work) “ფემინურად” დახასიათება გულისხმობს წინასწარ-განსაზღვრულ ჰეტეროზენტიზმს, სექსუალური განსხვავების მეტაფიზიკას, და “გენდერის რიტორიკის” პრეკონდიციას რომლის მიხედვითაც, დარწმუნებული, მყარი და მუდმივი გულისხმობს ინდუსტრიულს და კაცურს, ხოლო მოქნილი, გამოცვლადი, მობილური და სარისკო (precarious) გულისხმობს პოსტ-ინდუსტიულს და ქალურს.

მოდით ამ გენდერულ ურთიერთობაზე შრომის თანამედროვე პორნიფიკაციის ჭრილში ვიფიქროთ. შრომის ტრანსფორმაციის მიმდინარე პროცესის “ფემინიზაციის” პირობით დახასიათება, მხოლოდ იმ ფაქტით გამართლდება, რომ სის და ტრანს- ქალის სხეულის ვირტუალური და ფაქტუალური წარმოება და ქალურობის პერფორმანსია ის, რაც მსოფლიო ჰეტეროყლეს აყენებს. თუმცა ისიც მართალია, რომ მნიშვნელოვანი წილი ჰომოყლეების დგება ბიჭების ტრაკებზე და სხვა ყლეებზე ან და ლუბრიკანტიან ანუსებზე. მოდით ამას დავამატოთ ქალების სხეულებზე მომუშავე ახალი მასტურბატორული მექანიზმები. თუმცა ჯერ კიდევ არასაკმარისად ექსპლოატირებულნი, მათ შეიძლება მალე ფარმაკოპორნოგრაფიული წარმოების სარგებლისთვის ახალი პლატფორმა წარმოადგინონ. მაგრამ, ზოგადად რომ ვისაუბროთ, ფაქტია და თვალი უნდა გავუსწოროთ, რომ აქამდე სის-ქალები (და მცირე მასშტაბით, ტრანსქალები და ზოგიერთი ეროტიზებული სის-კაცი) იყვნენ ისინი, ვინც მსოფლიოს ყლის აყენების დავალებას ასრულებდა. მაგრამ არაფერი აჩვენებს ან ამართლებს იმას, რომ სის-ქალებს მოეთხოვოთ ამ საქმის მიხედვა გააგრძელონ.

სექს შრომის და პორნოგრაფიის ექსპლოატაციის ხარისხის ერთ-ერთი მაჩვენებელი არის აქ მომუშავეთა სოციალური უძრაობა(Immobility), შეუძლებლობა დატოვონ წარმოების ეს სფერო და შეასრულონ სხვა ფორმის ნაკლებად ღარიბი სამუშაოები. წარმოების არსებულ მდგომარეობაში, სექს და პორნოგრაფიული შრომა ესქპლოატაციის ყველა ურთოერთობას ონტოლოგიური ლიმიტებამდე უბიძგებს. დროში როცა შრომა ხდება მოქნილი, პროფესიული გარდაქმნა კი რუტინა, სექს შრომა ყველაზე ეფექტურად ახერხებს მისი მუშაკები დაიყვანოს ბუნებრივ არსამდე, იარლიყი მიაკრას ცხოვრების ბოლომდე და ამით საკმაოდ გაურთულოს სხვა შრომის ბაზარზე დასაქმება.

დღეს ფარმაკოპორნოგრაფიულ ინდუსტრიაში მომუშავეები შეგვიძლია კასტას შევადაროთ, , დაწყევლილ არსებებს, რომლებიც სხვა შრომის ბაზრებზე უვარგისები არიან, მიუხედავად ფარმაკოპორნოგრაფიულ სერვისებში მათი კარიერის მოკლე ხანგრძლივობისა( საშუალოდ ხუთი წელი).

ეს პრობლემა ნინა რობერტსთან, გამორჩეულ ფრანგ პორნო-ტერორისტ მსახიობთან განვიხილე. მისი ანალიზის მიხედვით “ფილმებში მონაწილეობის შეწყვეტის შემდეგ ზოგიერთი პორნო მსახიობი ქალი წონაში ძალიან იმატებს, ასე არიდებენ თავს ცნობადობას და საკუთარი თავის დესექსუალიზაციას ახდენენ, რომ საყიდლებზე ისე წავიდნენ, რომ ვინმემ გამაგრებული ყლეების მაძებარ ბოზებად არ ჩათვალოს.” თავში აზრი მომდის, რომ მათთვის უფრო იოლი იქნებოდა ტესტოსტერონი მიიღონ და გენდერი შეიცვალონ. ამ გზით, ისინი შეძლებდნენ საკუთარი თავის ტრანსფორმაციას თავაზიან და ანონიმურ მომხმარებლებად , თმიანი ხელებით და დაბალი ხმებით. ასეთი მეტამორფოზა პოლიტიკური კომპენსაციის ფორმა იქნებოდა, კულტურული ანაზღაურება, თმიანი ხელის საბაზისო ჰეტეროსექსუალური მასტურბატორის ფორმირებაში მონაწილეობის მიღებისთვის. ვერავინ ვერასდროს მიხვდებოდა, რომ ატყნაურებული ძუკნა ამოფარებულია პორნოს ანონიმური მომხმარებლის თვისებებს, რომელიც ფლობს დომინანტური მზერის ფუფუნებას, ეს მიიღწევა თვეში რამდენიმე მილიგრამი ტესტოსტერონით მხოლოდ ექვსი თვის განმავლობაში. უცნაურია რომ, ასეთი გაუგონარი ტრანსფორმაცია რეპრეზენტაციის ჰეგემონიური სუბიექტის ადგილის მიღწევას და პორნოგრაფიული უჩინარობის ფუფუნებას მყისვე უზრუნველყოფდა. გენდერის ცვლილება ასევე შეიძლება დავინახოთ როგორც შემთხვევა პორნო კარიერაში დაბრუნებისთვის, რომელიც ასე ხანმოკლეა სის-ქალებისთვის. თუ მხედველობაში მივიღებთ ფაქტს, რომ პროფესიული გზა X-რეიტინგის ქალი მსახიობისთვის უფრო და უფრო მოკლდება (რთულია 25 წლის ზემოთ ყურადღების ცენტრში დარჩენა) , შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ მენდი ბრაითი, ჯესი ჯეინი, ჯენა ჯეიმსონი, ან ნინა ჰართლი მასტექტომიის შემდეგ, “რეალ სქინ” XL ზომის დილდოებით შეიარაღებული, იწყებენ ახალ კარიერას როგორც მომხიბლავი პორნო დენდიები, რომ ყველა როკოს და ნაჩოს უზურპირება მოახდინონ…თავს შევიკავებ იმ კომენტარების ნიაღვარიდან, რა ფარმაკოპორნო სიამოვნება შეიძლება მოეტანა ნინა რობერტსის ტექნო გაძლიერებულ ვერსიის ნახვას, თუ როგორ უსრულებს ყველა სხვა პორნო ვარსკვლავს.

ამ მომენტისთვის, პროსტიტუციის შეზღუდვა შრომის კატეგორიებიდან, როგორც ამას დასავლეთის სამთავრობო ინსტიტუციების კავშირები და კანონები განსაზღვრავენ და პორნოგრაფიის წარმოების და დისტრიბუციის წრეების კონტროლი, რომელიც ხელს უშლის პორნოგრაფიის მოთხოვნას როგორც კინემატოგრაფიულ ინდუსტრიას, იყოს თანასწორი სხვა გართობის ინდუსტრიებთან, არ არის შედეგი სურვილისა, რომ დაიცვან ქალთა უფლებები, რომლებიც ეჩეხებიან ბაზარზე მათი სხეულის ობიექტივიზაციას, რასაც სხვადასხვა მემარჯვენე, მემარცხენე და ფემინისტური ხმები უნისონში ახმოვანებდნენ. სრულიად საწინააღმდეგოდ. თუ ნათელია აუცილებლობა იმისა რომ.. უარი ეთქვას სექსის შრომის, ეკონომიკური გაცვლის, სერვისების ან კონტრაქტების ობიექტად ქცევას, ეს იმიტომ, რომ პოტენციური შრომის კატეგორიის გახსნა კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს კაპიტალიზმის სულის ეგრეთ წოდებულ პურიტანულ ღირებულებებს, ან სულაც უარესი, ნათელს ხდის მათში არსებულ რეალურ პორნო ღირებულებებს.

ამგვარად, რაც სტეიკზე იწვის არის ფარმაკოპორნოგრაფიული კაპიტალიზმის ნამდვილი ძრავების საჯაროდ გამოჩენისგან თავის არიდების თავისებური გზა, ნებისმიერი მეთოდით თავის არიდება სოციალური პანიკისგან, რომელიც გამოწვეული იქნება შემდეგის გაცხადებით: ის რაც მსოფლიო ეკონომიკას ინარჩუნებს არა რაციონალობა და წარმოებაა, არამედ potentia gaudendi-ა(სხეულის პოტენციალი, ორგანიზმის გამძლეობა, ორგაზმული ძალა). და ეს არის პანიკა, რომელიც მოახდენდა შრომის ტოტალურ დისლოკაციას, როგორც თანამედროვე საზოგადოებების ფუნდამენტურ ღირებულებას. პანიკა იმის აღიარებით, რომ ორთქლის ძრავის და ფორდიზმის ეკონომიკების უკან იმალებოდა გიგანტური ომი-პორნო-წამალი-ციხის ინდუსტრიული კომპლექსი.